در این تحقیق شاه میگوی چنگال باریک (Astacus leptodactylus) با 3 جیره غذایی حاوی 3 سطح پروتئین 30، 35 و 40 و انرژی ثابت 370 کیلوکالری در 100 گرم ماده غذایی در آب شیرین و لب شور خزر با شوری 12 گرم در لیتر به مدت 8 هفته پرورش داده شدند. از 6 تیمار آزمایشی هر یک با 3 تکرار استفاده شد و در مجموع 18 تانک فایبرگلاس 110 لیتری مورد استفاده قرار گرفت. تراکم شاه میگوها در هر تانک 5 عدد و با میانگین (± انحراف معیار) وزنی3/2±17گرم و در مجموع به تعداد 90 شاه میگو ذخیره‌سازی گردید. نتایج این بررسی نشان داد که میانگین رشد شاه میگوها در آب شیرین 82/14 گرم و در آب لب شور 73/12 گرم بود که دارای اختلاف معنی‌داری می‌باشد. بیشترین میزان بازماندگی در بررسی سطوح متقابل پروتئین – شوری در جیره حاوی پروتئین 30 درصد و آب شیرین به میزان 55/95 درصد و کمترین درصد بازماندگی در سطوح متقابل پروتئین 40 و شوری 12 گرم در لیتر دیده شد که دارای اختلاف معنی‌دار بودند. بیشترین ضریب رشد ویژه، بیشترین افزایش وزن،کمترین ضریب تبدیل غذایی، بیشترین میزان بازدهی پروتئین و بیشترین بهره‌برداری از پروتئین خالص در جیره با پروتئین 30 و شوری صفر مشاهده گردید که اختلاف معنی‌داری در این سطوح مشاهده نشد. در نتایج حاصل از این تحقیق بیشترین میزان پروتئین لاشه در پروتئین 30 درصد و آب شیرین دیده شد که دارای اختلاف معنی‌داری با سایر تیمارها بود.
Ghiasvand Z, Matinfar A, Valipour A, Changizi R. Mutual interaction of salinity and dietary protein level on growth, survival and body composition of narrow clawed cray fish (Astacus leptodactylus). isfj 2012; 21 (2) :41-52 URL: http://isfj.ir/article-1-707-fa.html
غیاثوند زهرا، متین فر عباس، ولی پور علیرضا، چنگیزی رضا. اثر متقابل سطوح مختلف پروتئین و شوری بر روی رشد،بازماندگی و ترکیب شیمیایی بدن شاه میگوی چنگال باریک Astacus leptodactylus. مجله علمي شيلات ايران. 1391; 21 (2) :41-52
با کسب مجوز از دفتر کمیسیون بررسی نشریات علمی وزارت علوم، تحقیات و فنآوری مجله علمی شیلات بصورت آنلاین می باشد و تعداد محدودی هم به چاپ می رساند. شماره شاپای جدید آن ISSN:2322-5998 است
.png)
